اعتقاد به معاد

پیامبران الهی و پیروان آنان مرگ را پایان بخش دفتر زندگی نمی پندارند؛ بلکه آن را غروبی برای جسم و تن انسان و طلوعی درخشان تر برای روح انسان می دانند یا پلی به حساب می آورند که آدمی را از یک مرحله هستی (دنیا) به هستی بالاتر (آخرت) منتقل می کند.

رسول خدا در این باره میفرماید:

برای نابودی و فنا خلق نشده اید بلکه برای بقا آفریده شده اید و با مرگ تنها از جهانی به جهان دیگر منتقل می شوید.

رسول خدا فرمود: آنان که فراوان به یاد مرگ اند و بهتر از دیگران خود را برای آماده کنند باهوش ترین مؤمنان هستند.

در این دیدگاه زندگی دنیوی همچون خوابی کوتاه و گذراست و زندگی حقیقی در جهان دیگر معنا می یابد.

۱- با این دیدگاه پنجرۀ امید و روشنایی به روی انسان باز می شود و شور و نشاط و انگیزه فعالیت و کار زندگی را فرا می گیرد.

وانسان می داندکه هیچ یک از کارهای نیک او در آن جهان بی پاداش نمی ماند. او با تلاش و توان بسیار در انجام کارهای نیک و خدمت به خلق خدا میکوشد و میداند که هرچه بیشتر در این راه گام بردارد آخرت او زیباتر خواهد بود.

۲- انسان دیگر ترسی از مرگ ندارد و همواره آماده فداکاری در راه خدا است.

خداپرستان حقیقی گرچه در دنیا زندگی میکنند و زیبا هم زندگی می کنند؛ اما به آن دل نمی سپرند؛ از این رو مرگ را ناگوار نم .یدانند آنان معتقدند که مرگ برای کسانی ناگوار و هولناک است که زندگی را محدود به دنیا می بینند یا با کوله باری از گناه با آن مواجه می شوند.

امام حسین خطاب به یاران خود نیز فرمود:

مرگ چیزی نیست مگر پلی که شما را از ساحل سختی ها به ساحل سعادت و کرامت و بهشت های پهناور و نعمت های جاوید عبور می دهد پس کدام یک از شما کراهت دارد که از زندان به قصر منتقل شود؟